Om 9 uur vertrokken op weg naar Woolacombe. Het werd een vermoeiende dag, omdat het pad steeds omhoog en omlaag liep. Tot aan Ilfracombe bleef de autoweg in de buurt van het voetpad, maar daarna werd het pad en het weer schitterend.
Lee bay is het waard om eens terug te komen om enige dagen in het hotel aldaar door te brengen. Na Lee bay misten we een afslag, maar we kwamen er gelukkig op tijd achter. Het traject tot Woolacombe was het mooiste wat we tot nu toe gezien hadden: een mooie stille groene klif kust met prachtige rotsformaties en een wilde zee in de zon. Om 17.30 kwamen we in Woolacombe aan. We zagen al dat we de volgende morgen eindelijk een vlak traject kregen. Na een hele mooie tuin, waarvan de eigenaar geen zin had in gasten en de buren niet thuis waren, vonden we 600 meter (het leek veel verder) ons nieuwe onder komen met een eigen badkamer. Gauw de sokken en de shirts gewassen. Het pension had een e-mail adres, zodat we 's avonds een e-mail naar Frank Quadvlieg konden zenden om te vragen of KPN ons GSM abonnement in orde had gebracht.